شاید ساعت های هوشمند و دستگاه های تناسب اندام حکم پوشیدنی های مدرن را داشته باشند، اما دور نیست آینده ای که در آن از غشاهای بسیار نازک شبیه به پوست انسان استفاده نماییم که قادرند محتواهای مختلف را در خود نمایش دهند.

پژوهشگران نوع جدیدی از پوست الکترونیکی را ساخته اند که انعطاف پذیری و کشسانی آن مشابه به پوست واقعی است منتها با این تفاوت که می توان دیودهای پلیمری منتشر کننده نور را روی آن قرار داد.

پوست الکترونیکی ساخته شده، شاید شبیه به سلفون هایی به نظر بیاید که روی ظروف غذا کشیده می شود اما قابلیت هایش به مراتب فراتر از این است. پژوهشگران می توانند این ماده را در قطرهای اندک مثلا سه میکرو متر بسازند و دوام آن به حدی است که بشود برای صدها مرتبه کشیده شده و از هم باز گردد.

این پوست الکتریکی در شکل و ظاهر امروزی اش می تواند برای نمایش نبض و تراکم اکسیژن خون فرد استفاده کننده به خدمت گرفته شود. دانشمندان ابراز امیدواری کرده اند که در آینده این ماده در حین جراحی روی پوست بیماران قرار داده شده و از آن برای کسب اطلاع در مورد علائم حیاتی بهره گرفته شود.

ورزشکاران نیز می توانند این ماده را در زمان تمرین به کار ببرند و در مصارف حرفه تر می توان نمودارها و داده های مختلف را از طریق آنها روی پوست خود مشاهده کرد تا دیگری نیازی به دستگاه های اضافه برای این منظور نباشد.

طبق اعلام مخترعان، این پوست قادر است تا هفت روز کار کند و دوام بالایش هم به لایه حفاظتی باز می گردد که اکسیژن و بخار آب را بیرون از خود نگه می دارد. نفوذ این دو ماده در واقع علت اصلی شکست نمونه های قبلی ساخته شده به شمار می رود و باعث شده که پوست های قبلی بعد از قرار گرفتن در معرض بدن انسان تنها چند ساعت دوام بیاورند.

در جای دیگر مهندسان در دانشگاه ایالتی آیووا با توسعه‌‌ی آنچه که آنها فراپوست منعطف و کششپذیر می‌‌نامند، گامی دیگر به سمت دستیابی به فناوری برای نامریی ساختن اشیاء برداشتند. آنچه آنها انجام داده‌اند ساخت پوستی است که می‌‌تواند با قرار گرفتن بر روی یک شیء آن را از دید رادارها مخفی کند؛ همچنین آنها امیدوارند بتوانند با توسعه‌‌ی بیشتر این پوست، توان مخفی ماندن آن در ناحیه‌‌ی مرئی و فروسرخ طیف نور را نیز فراهم آورند.

پوستی که آنها ساختند تشکیل شده است از لایه‌‌ای از سیلیکون که تعداد زیادی از تشدید کننده‌‌های الکتریکی، حلقه‌‌ای مجزا از یکدیگر درون آن قرار گرفته‌اند. که تشدید کننده نام گذاری شده اند.این تشدید کننده‌‌ها حلقه‌‌هایی به شعاع ۲.۵ میلی‌متر هستند که ۰.۵ میلی‌متر نیز ضخامت دارند. درون آنها از نوعی آلیاژ فلزی تجاری به نام پالینستان که در دمای اتاق به شکل مایع است پر شده است و به دلیل چگالی پایین آن در بسیاری از کاربرد‌‌ها به عنوان جایگزینی برای جیوه به کار می‌‌رود. با پر شدن این حلقه‌‌ها از فلز مایع گالینستان، این حلقه‌‌ها می‌‌توانند امواج رادار را در طول موج‌‌های خاصی به دام اندازند. با کشیدن این پوست نیز اندازه‌‌ی حلقه‌‌ها و در نتیجه فرکانس جذب آنها دچار تغییر می‌‌شود که نشان از تغییر پذیر بودن پوست دارد. آزمون‌‌هایی که تاکنون بر روی این پوست انجام شده نشان می‌‌دهد که این پوست قادر است تا ۷۵ درصد امواج در گستره‌‌ی امواج ۸ تا ۱۰ گیگاهرتز را جذب کند.

در جایی دیگر محققان قادر به پوستی به حساسیت پوست انسان شده اند، به گفته‌ی سازندگان، این پوست مصنوعی به اندازه‌ای حساس است که می‌تواند پرواز یک زنبور از روی پوست را به خوبی تشخیص دهد ضمن اینکه از نظر الکترونیکی بسیار پایدار بوده و قادر است تا ۳۰۰۰۰ چرخه‌ی کاری را با همان دقت و عملکرد اولیه طی کند.

می توان امیدوار بود بهره گیری از فناوری‌هایی مانند پوست های الکترونیکی به ساخت اعضای مصنوعی کارامد‌تر و نزدیک‌تر به اعضای واقعی بیانجامد. جزییات این پژوهش در نشریه‌ی علمی  Science Reports و ACS Nano به چاپ رسیده است.